Gezin

Je zou denken dat ik op dinsdag alleen nog over soep kan praten, als je kijkt naar vorige dinsdag en die dinsdag daarvoor. Maar dat is niet waar! Er moeten ook andere dingen gedaan worden op deze dag. Het is de dag dat mijn dochter altijd naar de peutergroep gaat vol enthousiasme. En die dagen zijn eigen altijd heel normaal, maar deze laatste dinsdagen niet. Het zijn namelijk de laatste maanden dat mijn dochter naar de peutergroep gaat. Daarna is ze jarig en wordt ze vier. En dan gaan er zoveel dingen veranderen. Dingen waar ik heel erg naar uit kijk, maar toch ook dingen die ik best wel ga missen. Ik ben natuurlijk niet voor niets gestopt met mijn werk voor de klas, ik wilde graag bij mijn kinderen zijn. En alhoewel ik allerlei dingen kan bedenken om te doen als dat lieve meisje op school zit, vind ik het ook jammer dat ik haar dan (al) niet meer zie de hele dag. De tijd gaat echt te snel. Toen ze nog een baby was, had ik écht nooit verwacht dat ik zo snel alweer op dit punt zou zijn. Het lijkt echt alsof alles zich versnelt afspeelt. En daar zijn we dan dus. Een paar stappen voor de basisschool.

Mijn dochter heeft er ontzettend veel zin in en volgens mij kan ze niet wachten tot ze eindelijk mag. Ze is er soms best een beetje boos over, dat ze nog steeds niet mag gaan. En dat snap ik ook heel goed. Ze vind het heerlijk om te spelen met andere kinderen en ze is iedere week trots dat ze weer iets nieuws geleerd heeft. En nu zijn heel veel van haar vriendinnen al naar de kleuterklas en moet zij nog even wachten. Ik snap dat dat heel lang kan duren. Zij kan dus niet wachten. En ik eigenlijk nog best wel. Ik vind één ochtend in de week al best wel genoeg. Maar ouders moeten ook leren loslaten en dat begint eigenlijk al best wel vroeg. Het is tijd voor de volgende stap en we gaan er voor.

Het lijkt me namelijk aan de andere kant  ook heel leuk om haar te brengen en haar te zien rennen naar de klas (ik hoop natuurlijk dat ze met zoveel plezier naar school gaat). En het lijkt me tof om mijn dochter te kunnen helpen met voorbereidingen voor feestjes, om nog meer mee te gaan in het Sinterklaas gebeuren en om haar verhalen te horen over alles wat ze daar geleerd heeft (en aan mij wil vertellen). Ik denk niet dat ik een moeder ben die altijd aanwezig is in de klas en meegaat op excursie, want ik vind het juist belangrijk dat mijn dochter los komt van mij en haar eigen ding mag doen. Maar natuurlijk wil ik haar wel overal bij helpen, als ze daar naar vraagt. Traktaties nodig? Ik bak wel! Luizenmoeder daarentegen.. dat is misschien wat overdreven, hoeft niet hoor.

Ik ga dan thuis meer tijd hebben voor mijn kleine Saar, die haar tijd ook wel dubbel en dwars verdient heeft. En ik ga meer tijd hebben voor de boerderij en dingen die daar nog te doen zijn. Dat zijn er ook genoeg. Maar we zijn vast allemaal een beetje zenuwachtig voor die tijd. Ik, omdat ik toch een beetje moet loslaten. Mijn dochter, omdat het best wel spannend is om aan dat avontuur te beginnen. En mijn kleinste spruit, omdat ze dan haar grote zus heel wat uren per dag moet missen.

Waarom ik dit schrijf? Omdat het zo dichtbij komt denk ik en ik er zoveel aan denk. Maar weet je, al die nieuwe dingen komen vast weer helemaal goed. En we hebben de vakanties nog, een hele lange in de zomer zelfs. Oh en we hebben een continurooster tegenwoordig. Dus mocht ik denken dat ik zeeën van tijd over ga houden nu, dan zal dat heus wel meevallen. En er zijn heel veel soorten moeders op de wereld. Moeders die niet kunnen wachten tot hun kind op de basisschool zit en moeders die zich blijven vastklampen aan hun kind en alles daar tussenin. Maar één ding is zeker, het lijkt een wereld van verschil die basisschool. Veranderen gaat het zeker en dat is toch altijd een klein beetje spannend. Ik vind het heel leuk voor mijn dochter, maar nu mag de tijd wel even minder snel gaan hoor.